เมื่อเปรียบเทียบดินเป็นสิ่งมีชีวิต คือ มีเกิด มีแก่ มีเจ็บ มีตาย วัฏจักรของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า ดิน คงเป็นดังนี้      แรกเริ่มเดิมทีนั้นพื้นผิวโลกไม่มีดินมาแต่แรก แต่เมื่อหินได้ผุพังสลายตัวผสมคลุกเคล้ากับเศษซากพืชซากสัตว์ จึงได้ก่อเกิดเป็นดิน ดินจึงเสมือนมีหินมีซากพืชซากสัตว์เป็นผู้ให้กำเนิดหรือเป็นบรรพบุรุษของดิน ต่อมาเมื่อผืนโลกมีดินปกคลุม แล้วก็มีการชะล้างพังทลายของดินไปตกเป็นตะกอนในพื้นที่ต่ำต่างๆ เมื่อมีการผสมคลุกเคล้ากับเศษซากพืชซากสัตว์แล้ว ก็ก่อให้เกิดดินในอีกรูปแบบหนึ่งซึ่งเป็นดินในที่ลุ่ม และไม่ว่าดินจะมีต้นกำเนิดมาจากหินหรือว่ามาจากตะกอนก็ตาม เมื่อดินได้เกิดขึ้นแล้วก็มีการเจริญเติบโต พัฒนา และแก่ขึ้นตามสภาพแวดล้อม ซึ่งหากว่าดินนั้นเกิดจากบรรพบุรุษเดียวกัน ก็ถือว่าเป็นพี่เป็นน้องกัน แต่ไปเจริญเติบโตในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกัน ก็จะพัฒนาไปเป็นดินคนละชนิดกัน ดินนั้นมีอายุยืนเป็นร้อย เป็นพัน เป็นหมื่นปี แต่หากอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายถึงที่สุดแล้วดินก็เสื่อมสลายหรือพังทลาย จนในที่สุดก็ไม่สามารถใช้ประโยชน์ทางการเกษตรต่อไปได้อีก เช่น ดินเค็มจัด หรือพื้นที่หินโผล่ ซึ่งเปรียบเสมือนกับว่าดินนั้นได้ตายไปแล้ว... แล้วดินเจ็บป่วยเป็นอย่างไร?...

      ดินเจ็บป่วย คือ ดินที่ไม่สามารถใช้ประโยชน์ทางการเกษตรได้อย่างปกติ ซึ่งสามารถแยกอาการป่วยได้สองประเภท คือ โรคที่เป็นแต่กำเนิด และโรคที่เกิดภายหลัง